Turquoise pool #3 - De L'Europe Amsterdam

Turquoise pool

The next day, after my daily run along the canals, my friends arrive. I soon found out that they too can get used to the hotel life. They are pleasantly surprised when they see my new home and immediately cover the soft white bathrobes to visit the turquoise pool in the hotel spa.

I myself have a chat with Paulina, the engaging owner of Skins Institute. She created a paradise of the place where gold bars were once kept in a vault. Now the walls are decorated with gold mosaics and classical music fills the air. Next to the swimming pool there are two saunas, a steam room, treatment rooms and a divine terrace on the Amstel, sheltered by wisteria and lavender. I’d rather not tell anyone about this well-kept secret, but Pauline deserves better: I feel reborn after a swim, a massage followed by a Pink Fizz at Freddy’s Bar. I don’t even consider ever leaving.

Een van de vele, charmante zitplaatsen op de begane grond van het hotel.

Er is nog één resident die ik nog niet heb ontmoet, op de een-na-laatste dag van mijn avontuur. De mysterieuze kunstenaar De Rrusie. Veel over hem gehoord heb ik wel, hij is Frans, heeft een werkplek in het glazen atrium, dat uitkijkt op de hemel boven De L’Europe. Da’s handig, hij schildert namelijk hemels. Al dan niet met donkere wolken en magische lichtstralen. Er staan doeken, er slingeren kwasten rond, verftubes, maar steeds als ik langskwam was er geen De Rrusie te bespeuren.
Ik schakel Eef in, die weer wat telefoontjes pleegt. ‘Vanmiddag. 14.00 uur. Atrium’. Als ik aankom zie ik een jonge, zwarte man, dandy-achtig. Zijn zwarte pak is van eigen makelij, net als de zegelring die hij draagt, want hij ontwerpt ook juwelen. Eerder was hij artdirector, en ontwierp hij bras-series in Parijs. Hij doet zijn handen in de zakken van zijn zwarte trenchcoat, alsof hij op het punt staat zo weer te ver-dwijnen. Zijn voornaam? Heeft-ie niet. We babbelen wat over kunst, jazz, spiri-tualiteit. Hij woont helemaal boven in het hotel, hij kan zo het dak op springen en naar de wolken turen. Hij heeft weleens de hele nacht doorgeschilderd aan een hemel, die hij eerst urenlang had zitten bekijken. Dat is de reden dat hij hier woont. De plek is toverachtig, inspireert hem. ‘Ik voel je,’ zeg ik, en ik meen het. Dit hotel zit vol verhalen. Het is als een theater, waar personages de hele dag het podium opkomen en weer afgaan.